NAAM: Rick Evertse

GEBOREN: 22 februari 1972 in Zierikzee

WOONPLAATS: Zierikzee

GEZIN: Getrouwd met Esther; 3 dochters: Isabel (20), Anouk (19) en Lynn (17)

WERK: Eigenaar Evertse Belettering en Textielbelettering

SPORTFUNCTIES: Bestuurslid HV Delta Sport en trainer/coach HC Zeeland Dames 1

Sinds zijn vijftiende jaar is Rick Evertse uit Zierikzee verbonden aan de handbalsport. Momenteel is hij waarnemend voorzitter van HV Delta Sport en trainer/coach van HC Zeeland Dames 1. Hij traint er dochter Anouk (19). “Ook mijn dochters Isabel (20) en Lynn (17) hebben gehandbald, maar de oudste doet momenteel niks en de jongste zit op hockey bij HSD.” Zijn vrouw Esther heeft tot ongeveer haar achttiende gebasketbald in Etten-Leur.

Zo divers was het vroeger qua sporten in zijn ouderlijk gezin niet. Alles draait er om het wielrennen van vader Wim. Moeder Nella, zoon Rick en, in iets minder mate, dochter Wendy volgen Wim als supporter. Hij is begenadigd amateurrenner, onder andere bij TransVeMij, later beter bekend als TVM. “Hij kon prof worden, maar hij had een jong gezin en een goedbetaalde baan als leidinggevende bij een werkvoorziening. Eerst in Tholen en later in de Zuidhoek. Het profwielrennen was niet wat het nu is. Je moest je boterham bij elkaar schrapen, zelf aan spullen komen en het onderhoud regelen.” Zelfs als vader is gestopt met wielrennen, gaan ze nog naar allerlei wedstrijden toe. “Hij werd districtsconsul. Zat ik als klein ventje bij allerlei wedstrijden in de jurywagen.”

Linkse klauw

Rick wil op zijn veertiende à vijftiende jaar – vanzelfsprekend kun je zeggen – ook op wielrennen. Vader Wim reageert terughoudend. “Ik zou pas een nieuwe racefiets krijgen als ik zestien was. Hij moest eerst maar eens zien hoe het ging. Hij had zoveel rare dingen gezien met schreeuwende ouders bij jeugdwielerwedstrijden. Toen kwam ik in contact met handbal en bestond wielrennen voor mij niet meer.”

Naast zijn talent beschikt Rick over nog een bijzondere eigenschap: hij is linkshandig. “Ik was de enige met een linkse klauw. Dat was m’n geluk.” Hij stroomt snel door naar Heren 1 van HV Delta Sport en klimt mee op van de tweede naar de eredivisie. Nog altijd hét hoogtepunt van sportief Schouwen-Duiveland. “Ik was 19 jaar. We speelden in Onderdak op den duur voor zevenhonderd man. Kaarten gingen in de voorverkoop.”

Hoe keek zijn vader eigenlijk tegen die sport aan? “Toen ik zei dat ik ging handballen, zei hij: dat is voor mietjes. Hij had totaal geen idee. Ging hij een keer bij Heren 1 kijken, ik speelde daar nog niet in, en was hij verkocht. Het is een fysiek hard spelletje, maar wel fair. Sindsdien was hij er altijd bij. Hij werd zelfs verslaggever voor Radio Schouwen-Duiveland en deed op zondagmiddag liveverslag, samen met Joop van der Laan. Later heb ik eens gehoord dat mensen de eerste helft thuis op de radio hadden gevolgd en de tweede helft naar de sporthal kwamen. Dat kwam door het fanatieke commentaar. Het was zo spannend! Nou ja, in elk geval klonk het spannend.”

Eigen zaak

Naast hun sportcarrières is de familie Evertse ook bekend om de eigen zaak. Al bijna veertig jaar is Evertse Sport een begrip op Schouwen-Duiveland. In 1983 beginnen vader Wim en moeder Nella met de verkoop van sportprijzen vanaf hun zolder in de Sloestraat. Drie jaar later wordt op de hoek van de Korte Nobelstraat de winkel in gebruik genomen. “Er was een bloeiend verenigingsleven waarin veel handel zat. In Zierikzee alleen al had je meerdere duiven- en vogel­verenigingen: een prijs voor de mooiste fluiter, de mooiste gele snavel, je kon het zo gek niet verzinnen.”

De idee van een winkel in sportprijzen kwam van Wim’s wielrenvriend Gaby Minneboo. Rick: “Niemand zegt die naam wat, maar hij is meervoudig wereldkampioen baanrennen. Hij komt uit Veere en had zelf zo’n zaak. Op Schouwen-Duiveland bestond zoiets niet.” Nella runt aanvankelijk vooral de zaak; Wim sluit aan na zijn werktijd bij de werkvoorziening. Rick begint zijn werkend leven als barman bij restaurant De Drie Morianen om later parttime te werken bij Foto Verschoore en de zaak van zijn ouders.

Andere naam

Naast sportprijzen gaat de winkel ook sportkleding bedrukken en verandert de naam begin jaren 90 van Evertse Sportprijzen in Evertse Sport. “In die tijd is ook de tak met racefietsen ontstaan. Veel renners vroegen Wim eens naar hun fiets te kijken, want niemand had écht verstand van een racefiets. Daarnaast waren we tot 2015 ook Pinarellodealer in Zeeland.” Na het overlijden van Wim (2016) staat de zaak op naam van beide kinderen. Als zus Wendy fulltime gastvrouw wordt bij zorgcomplex De Wieken moet de VOF omgezet worden in een eenmanszaak. Het is hét moment de naam per 1 januari 2020 te veranderen in Evertse Belettering en Textielbelettering. “Dat dekt beter de lading. Sportprijzen zijn bijzaak. Ik houd het erbij omdat we er ooit mee begonnen zijn”, zegt Rick Evertse vanuit zijn nieuwe, ruime pand op het industrieterrein in Zierikzee.

“Er zijn nu veel minder verenigingen dan vroeger en er is een tendens geen beker of medaille te geven, maar een cadeaubon van de sponsor.” Toch zijn er clubs die vasthouden aan tradities. Neem TV Duiveland dat aan de winnaars van het Gruttepikkers­toernooi een verzilverde grut geeft. “Geen idee wat het is, het lijkt op een bruine boon. De winnaars van het Dikke Toren Toernooi ontvangen iets met dat monument erop en in Bruinisse is er de verzilverde mossel bij het Mosseltoernooi. Voor de rest zijn er aan het einde van het seizoen voetbaltoernooitjes en kampioensmedailles. Maar het is maar een paar procent van mijn omzet.”

Navraag bij de tennisclub leert dat een grut inderdaad een soort (tuin)boon is.

Onder druk

Dat het verenigingsleven steeds meer onder druk staat, ervaart Rick zelf bij HV Delta Sport. “Ooit hadden we zo’n 140 leden. Toen we eredivisie speelden, was de vereniging ook niet groot, iets van veertig leden. Hoeveel leden we hadden, vroegen ze bij E&O in Emmen, een club van vijf- à zeshonderd mensen. De helft staat hier nu in de kantine, zeiden we dan. Onze hele club paste in de bus.” Momenteel bestaat HV Delta Sport wederom uit 30 à 35 leden.

“Vroeger had ik niets anders dan handbal, maar tegenwoordig gaan ze studeren, krijgen een vriendin, bijbaan… Ik ging ’s ochtends naar de handbal, was daar de hele dag en keek alle wedstrijden die er waren. De mentaliteit is sowieso ook anders. Zodra ze nu van het veld aflopen zitten ze op de telefoon.”

Samenwerking

De beperkte clubomvang noopt tot samenwerken. Sinds vijf jaar bestaat Handbalcombinatie Zeeland, een samenwerking tussen E.O.C. (dat al een fusieclub is bestaande uit VS Olympus uit Vlissingen en EMM uit Middelburg) en SV Orion uit Heinkenszand. “We begonnen met het samenvoegen van de dames, een jaar later volgden de heren. Ja, natuurlijk doet dat iets met het clubgevoel. Je mist de binding met een vaste thuislocatie. Met de dames trainen en spelen we in Middelburg en Zierikzee. De heren gaan komend jaar waarschijnlijk zelfs op een derde locatie spelen, Heinkenszand. Vroeger had je in Onderdak continu bedrijvigheid in de zaal en zag je andere teams van de club spelen. Tegenstanders kwamen met lood in de schoenen naar Onderdak. Als we nu in Zierikzee spelen hebben we altijd wel publiek en ook aardig fanatiek, maar op de andere plekken zit soms maar een paar man.”

HC Zeeland telt twee dames- en twee herenteams bij de senioren. Onder de naam HV Delta Sport speelt alleen een gemengd D/E-team. “Met de jeugd willen we al dat reizen niet.”

Nieuwe stichting

Momenteel is Rick waarnemend voorzitter en vormt hij een bestuur samen met Jolanda Herfst, Peter

Lefèvre, Lara van Rooijen en Lisanne Hagesteijn. Er wordt gezocht naar een nieuwe voorzitter, maar er spelen ook andere, grotere plannen. “Idee is een Zeeuwse stichting op te zetten als overkoepelend orgaan voor het handbal. Voor dat centrale bestuur zijn al vacatures uitgeschreven. Clubs kunnen het gewoon niet alleen, we moeten de handbalsport samen op de kaart zien te houden.”

Naast de eventuele nieuwe stichting zijn er nog belangrijke activiteiten om de sport levend te houden. Scholen zijn benaderd voor clinics en inmiddels doen al een viertal scholen mee. Rick: “In Onderdak kwamen kinderen uit zwemles en zagen het handballen. In Laco is dat niet zo. Bovendien is het geen nationale tv-sport. De dames zijn wereldkampioen, maar wie weet dat? Ja, ze kennen Estavana Polman… via Rafael van der Vaart.”

Dynamisch

Vol passie vertelt Rick over de sport. “Het is het mooiste spelletje dat er is. Zestig minuten lang gebeurt er wat en staat niemand stil, behalve de keeper als wij aanvallen. Er rolt niemand vier meter over de grond van zogenaamde pijn. Dat kan ook niet, want dan ligt de bal er aan de overkant alweer in. Het is uitdelen én incasseren, en na afloop doe je een biertje samen. Niemand vloekt richting scheidsrechters, want dan krijg je meteen tijdstraf.”

Hoewel hij nog wel zo fanatiek is dat hij op trainingen af en toe meedoet, zijn zijn coachinspanningen vooral geestelijk. “Nadenken over oefeningen. Nieuwe aanvalspatronen bedenken om de tegenstander te verrassen.” HC Zeeland Dames 1 heeft een duidelijk doel: kampioen worden in de 2e klasse. “Tijdens het door corona afgekapte seizoen stonden we bovenaan, maar ging promotie niet door.” Corona, het onvermijdelijke woord is gevallen. Wat een zegening als er straks weer normaal getraind kan worden. “Buiten trainen is niet echt een optie, want een natte bal vangen is lastig. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk door te trainen. Eerst met tweetallen, daarna met viertallen. Maar ja, anderhalf uur trainen, bloedheet, veel drinken… de vrouwen moesten regelmatig naar de wc, maar die waren dicht. Het was behelpen.”