‘Bladeren die lang liggen, gaan rotten’

Al sinds 1995 is Daan de greenkeeper bij Golfclub Molenberg in Burgh-Haamstede. Ooit had zijn vader op deze plek een boerderij. “Mijn vader is 95 jaar en woont nog altijd zelfstandig in een woning hier op Molenberg.” Daan, die een opleiding tot greenkeeper volgde, is 38 uur in dienst bij de particuliere eigenaar van de golfbaan.  

Naast greenkeeper is Daan ook actief als golfer. “Dat doe ik wekelijks. Gisteren was ik bijvoorbeeld bij Golfclub Reymerswael in Rilland Bath. Ja, dan let ik wel extra op de banen. Vaak hebben andere clubs meer mensen en materialen. Voor hier is dat niet altijd rendabel.”

Om de banen in topconditie te houden, volgt Daan de volgende stappen: met het verticuteren wordt het mos en het onkruid eruit gehaald. Vervolgens wordt de grond belucht. Daarna wordt er ingezaaid en tot slot alles geëgaliseerd. “Dat doe ik door er zand op te gooien en dat glad te strijken. In totaal ben ik twee maanden bezig om zo alle greens te doen. Maar dan moet de rest dus ook nog.” 

MOLLEN

En de rest betreft niet alleen de banen zelf. Daan is ook verantwoordelijk voor al het overige groenonderhoud, zoals van de driving range (oefenveld), de speeltuin en de minicamping. “En af en toe moet ik ook nog mollen vangen.”

Van april tot en met oktober is hij druk met grasmaaien, want dat moet dan dagelijks. In de winter is dat maar één keer in de week. Zodra de bladeren vallen, meestal van oktober tot en met januari, is Daan daar druk mee. “Bladeren die blijven liggen, gaan rotten. Dan krijg je schimmelplekken en gaat het gras dood. Ik hoorde dat in België bladblazers met een benzinemotor volgend jaar niet meer mogen vanwege de stikstof. Dat zal hier dus ook wel gaan gebeuren… Een beetje overdreven. Momenteel zoek ik een goede veegmachine die de bladeren opzuigt. Dat scheelt veel handmatig werk.”

Daan: “In de zomer zeggen mensen vaak tegen me: wat heb jij toch een mooi baantje. Maar als het regent en koud is, zijn ze er niet, maar dan ben ik hier ook bezig.” 

‘Onderhoud is een schone taak’

Elke eerste dinsdag van de maand komt de onderhoudsploeg van atletiekvereniging Delta Sport bijeen. Het team bestaat uit 5 à 7 gepensioneerden. “Allemaal (ex-)hardlopers. Een vaste club, want ik kan me al niet meer herinneren wanneer de laatste erbij is gekomen”, aldus coördinator Joop Lasseur, tevens ex-voorzitter van de club.

De atletiekbaan en vaste installaties zijn eigendom van de gemeente. De beweegbare onderdelen zijn van de club. “Die scheidslijn is grijs. Zo zijn de lantaarnpalen wel weer van ons. Dus als een lamp uitvalt, moeten wij naar boven. Het gaat erom de baan met alles wat erop en omheen staat gebruiksklaar te houden voor wedstrijden en trainingen”, legt Joop uit.

De gemeente verzorgt het onderhoud van de baan. “Zij halen ook de bladeren eraf, maar dat is eens in de twee maanden ofzo, dus wij houden het ook zelf bij. De goten rond de baan houden wij schoon, zodat het water goed afgevoerd kan worden. We hebben wel eens oude bladblazers van de gemeente gekregen, maar die kostten meer tijd aan onderhoud dan dat je ermee kon bladblazen. Het mooie is dat onze mensen hun eigen spullen meenemen. Zo heeft Sietze bijvoorbeeld een bladblazer.”

Veel werk zit in en rondom de clubgebouwen. “Dat is de helft van ons werk: dakgoten, lampjes, terrassen, schilderwerk,… Verder verzorgen we alle atletiekspullen, zoals kogels, discussen, hoogspringlatten, polsstokken, horden, trainingsmaterialen… we hebben hokken vol.”

VOLDOENING

Joop geeft aan dat gezellig en leuk is om te doen. “Onderhoud is op zich een schone taak. Het bestaat uit duizend-en-één kleine klusjes en elke die je afmaakt geeft voldoening. Kun je nagaan, hoeveel voldoening het geeft. En er zit toekomst in, want het geheel komt nooit af.”

Op de eerste dinsdag van de maand is de ploeg er de halve dag. “Voor karweien die meer tijd in beslag nemen, spreken we met een paar man apart af”, aldus Joop. Zo werd recent een overkapping gerealiseerd voor de trailer met spullen voor weg- en crosswedstrijden. 

‘Vaak is het onzichtbaar werk’

Met een trouwe groep van zes gepensioneerden is Kees de Vos verantwoordelijk voor het baan- en parkbeheer van tennisvereniging LTC Zierikzee. 

“Vroeger had je nog wel eens een vijftigplusser die met prepensioen was gegaan, maar tegenwoordig moet je echt wachten tot ze 67 jaar zijn voor je een beroep op ze kunt doen”, aldus De Vos. Slechts eentje van het team is geen lid van de club. “Hij is met pensioen. Zijn vrouw, die wel lid is, heeft hem gestuurd, haha…”

Vandaag zijn vijf man van de onderhoudsgroep aanwezig. Kees, die overigens ook al bijna 25 jaar ledenadministrateur is van de club en tevens de website bijhoudt: “Met 2 uurtjes zijn we wel klaar vandaag.” Via de groepsapp trommelt hij zijn manschappen op. “Vorige week hebben we overgeslagen, maar nu was het wel weer nodig. Meestal kijk ik van tevoren even hoe alles erbij ligt. Soms doen we doordeweeks nog wat extra’s. Meestal zijn het de banen 4 en 5 waar de meeste bladeren liggen. Zeker met een westenwind.”

VEERTIG KRUIWAGENS

Ligt de nadruk in de zomer op het borstelen en egaliseren van de banen, in de herfst-periode zitten veel uurtjes in het verwijderen van de bladeren. “De afgelopen twee maanden hebben we zo’n veertig kruiwagens met bladeren weggehaald. Helaas hebben we nog geen goede storm gehad, want nu blijft het lang hangen.”

De bladblazer laat Kees zelf zoveel mogelijk links liggen. “Ik ben niet kapot van zo’n ding op je rug. Het stinkt en maakt veel lawaai. We hebben speciale sleepnetten en voor de randen speciale harken. Dat gaat net zo snel. De bladblazer gebruiken we wel voor het parkeerterrein en de terrassen. Je kunt dat apparaat ook als bladzuiger gebruiken. Handig om bladeren bij de randen weg te halen.”

De Vos en zijn team nemen ook reparatiewerkzaamheden op zich. “Er gaat wel eens een net kapot. En na een flinke storm was eens een deel van de omheining platgewaaid.” Uiteindelijk gaat het om één doel: dat alles er pico bello bijligt. “Er zijn mensen die complimenten geven, maar kenmerkend voor vrijwilligerswerk is dat het vaak onzichtbaar is”, besluit Kees.

‘Mooi om op een net sportpark te komen’

Sinds zijn pensioen zit Kees Jonker (69 jaar) bij de onderhoudsploeg die elke vrijdagochtend actief is bij MZC’11 op sportpark Den Hogen Blok. “In onze groep zitten allemaal gepensioneerden. Een trouw clubje van zes à zeven personen, want wie kan, die komt.”

De groep bestaat voornamelijk uit oud-voetballers van v.v. MEVO of v.v. Zierikzee. “Soms jennen we elkaar wel, maar verder merk je niets meer van dat verleden. Het is mij sowieso erg meegevallen dat het na de fusie zo snel klikte door de hele vereniging.”

Het takenpakket van de onderhoudsploeg is zeer divers. Kees: “Kleedhokken schoonhouden, zwerfafval opruimen en reclameborden schoonspuiten. We doen ook veel maaiwerk. De velden worden door de gemeente gedaan, maar wij maaien rond de afrastering en langs de paden. Voor een deel is ons werk seizoensgebonden. In de winter is het vooral snoeiwerk en bijvoorbeeld de bestrating verzorgen. In het najaar zijn we druk met het wegblazen, -vegen en opruimen van de bladeren.”

Iedereen heeft zo zijn eigen taken. Kees hanteert zelf de bladblazer, want als oud-medewerker van de gemeentelijke plantsoenendienst heeft hij daar ervaring mee. “Vanaf begin oktober ben ik elke vrijdag dik 2 uur bezig met het hoofdveld en de paden. Daar staan rondom de meeste bomen en doordat het zo beschut ligt, waait er ook niets weg. Een flinke storm of nachtvorst zou helpen, want dan valt alles sneller.”

SCHONE ENTREE

Kees pakt ook altijd meteen het parkeerterrein mee. “Dat is de entree van het sportpark en dus het eerste aanzicht. Dat moet schoon zijn. Toen ik bij de gemeente werkte, was dat ook zo: zorg dat de straat schoon is, dan zien mensen dat onkruidje niet.” Trots is hij op wat het team elke week voor elkaar krijgt. “Het is altijd mooi om zaterdags op een netjes verzorgd sportpark te komen. Daar geniet ik van. Sommige clubs hebben één veld en is het nog een rommel. Wij hebben best een groot complex, maar alles ziet er prima uit.”

Deel dit artikel: