Bewegingen

TEKST JOOP VAN DER LAAN • BEELD SANDRA SCHIMMELPENNINK

De zaterdagochtend, met uitvalsbasis Molenberg in Burgh-Haamstede, is het vaste verzamelmoment van een groep trailrunners met de ludieke naam Bosbokken. Hun loopgebied ligt in de bossen van Westerschouwen en de Meeuwenduinen.  De Bosbokken zijn net als de Zand-lopers (op zondagmorgen) een loot aan de stam van Atletiekvereniging Delta Sport. 

Assistent-trainer Dick Hart uit Renesse is door de groep benoemd als de ‘Grote Kale Kleine Leider’ (GKKL). Als trailrunner van het eerste uur is hij betrokken bij de Bosbokken. Hij vertelt dat de groep acht jaar geleden is ontstaan tijdens de voorbereiding op de eerste Trail by the Sea. 

“Elke week melden zich gemiddeld zo’n zestien deelnemers, met een vaste kern en soms zelfs een trailrunner uit Gelderland. De trainingen zijn afgestemd op gestelde doelen, vaak zijn dit wedstrijden. In het buitenland bijvoorbeeld, met de Trail de la Soupe in de Belgische Ardennen”.

De looproute in het bos wijzigt moeiteloos bij aanwezigheid van andere gebruikers zoals de mountainbikers, paarden en wandelaars. Het aantal kilometers varieert, de lopers kunnen elk op hun eigen niveau aanhaken en trainen. Het is serieuze trainingsarbeid voor elk niveau. Met ruimte voor de vrolijke noot, als we de wekelijkse blogs erop nalezen op de website van AV Delta Sport.

Dick Hart meldt trots: “Op 23 februari 2020 staat de allereerste eigen Bosbokkentrail op het programma.” De afstanden zijn ongeveer 15 en 30 km en kan ook als canitrail (met de hond) gelopen worden.

Een lichaam kent grenzen. Ieder lichaam, dus ook van een sporter, geeft signalen als we het overbelast hebben. Herkenbaar? Pijntje Hier, Pijntje Daar (PHPD). We balen omdat we het idee hebben dat ons lichaam ons in de steek heeft gelaten. We gaan naar de fysiotherapeut. We krijgen oefeningen, massage en goede adviezen. Maar wordt de klacht hiermee geheel opgelost? Soms niet. Ons lichaam is namelijk onze beste vriend en geeft meestal goede signalen. 

We bijten van ons af of we moeten nog even doorbijten wat ons kaakpijn kan bezorgen. Soms gaan we gebukt onder de zorgen en krijgen we rugpijn. Als we het op onze heupen krijgen, ja dan voelen we het daar. Op onze tenen lopen valt ook niet mee. Als je genekt wordt, voel je dat zeker in je nek. De schouders eronder zetten kan prima, maar kun je niet lang volhouden zonder pijnlijke armen en schouders. Als je lang je poot stijf houdt, moet je zeker gemasseerd worden. Als je je ellebogen gebruikt, gaat het ook nog ten koste van een ander en als je het achter je ellebogen hebt is het achterbaks. Het idee dat je handen tekort komt, geeft ook geen prettig gevoel. En als je iemands adem in je nek voelt, ga je nog harder over je grens.

Ik geloof dat het lichaam een groot zelf genezend vermogen heeft en ik geloof ook, als psychosomatisch fysiotherapeut, in het samen gaan van lichaam en geest. Gevoelens zoals angst, boosheid, verdriet, frustraties, schaamte, kunnen herstelbelemmerende factoren zijn voor genezing. Als men dingen opkropt, zetten ze zich vast in je lichaam. Dat geeft geen prettig gevoel. Je zit niet lekker in je vel. Iedereen kent wel zo’n periode. Als je van je hart een moordkuil maakt, kun je
hartepijn voelen en soms ben je misselijk van angst en kun je over je nek gaan. Je kan het er ook benauwd van krijgen, zelfs Spaans benauwd. Heb je iets op je lever, bespreek het dan met iemand. Je kan dan even je gal spuwen. Als iemand het bloed van onder je nagels haalt, kun je heel veel pijn voelen.

Het lucht op om je gevoelens toe te laten en te uiten. Sta eens stil bij de signalen van je lichaam en ontdek wat er dwars zit. Je hebt maar één lichaam en maar één geest en luister dus naar die beste vriend van je. Geef je grenzen aan met opgeheven hoofd. Het is geen teken van zwakte, maar het is juist heel sterk.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik geef mijn grens aan. Ik wil iedereen een hart onder de riem steken en laat vooral je hoofd niet hangen.

Janet Vleeshouwer, psychosomatisch fysiotherapeut Fysant, Zierikzee

Sinds kort heeft MZC uit Zierikzee er een team bij, namelijk 40+. Eilandelijke 40+ teams spelen drie keer in het voorjaar en drie keer in het najaar op vrijdag een onderling toernooi. De wedstrijden zijn 7-tegen-7 en worden gespeeld op een half veld. 

Reünie

Het MZC-team komt voort uit het reünietoernooi van afgelopen zomer. Een team van oud-MEVO 2-­spelers was zo enthousiast dat ze graag meerdere keren per jaar samen wil komen om te voetballen. Inmiddels is een selectie van dertien spelers samengesteld.

Andere verenigingen die een 40+ team hebben zijn onder andere DZC, Ouwerkerk, Duiveland, SKNWK, FC De Westhoek, WIK’57, Brouwershaven en ZSC. Op toerbeurt is de organisatie in handen van één van de clubs. De eerstvolgende editie is vrijdagavond 27 maart 2020 bij Brouwershaven. Daarna zijn DZC’09 (24 april) en SKNWK (15 mei) aan de beurt.

Eind november kregen de sporters van Zeltech uit Zierikzee training van een echte K1-kampioen. Letterlijk en figuurlijk een grootheid. Semmy Schilt, met zijn 2.12 meter een imposante verschijning, pakte in 2005, 2006, 2007 en 2009 de K1-titel. In 2013 stopte hij en legde hij zich volledig toe op zijn sportschool in Zuidlaren.

Leo ‘t Mannetje van Zeltech: “We wilden weer eens wat extra’s voor onze leden doen. Semmy was er voor de derde keer en eerder hadden we ook al twee keer Rico Verhoeven.” 

Nieuw was dat nu ook jeugdleden mee mochten doen aan de gasttraining. “Die hebben het goed gedaan, ondanks dat het zwaar en soms best moeilijk was. Ja, zelf heb ik er ook wat van opgestoken. Onder andere over het voetenwerk, over hoe je goed in positie komt ten opzichte van je tegenstander”, is Leo ‘t Mannetje enthouiast.

Wist je dat Zeeland de meest vergrijzende provincie is van Nederland? Als consulent Sport en Bewegen bij SportZeeland zet ik me graag in om ouderen meer te laten bewegen, zodat ze zich niet afhankelijk hoeven te voelen van anderen, waardoor ze langer zelfstandig thuis blijven wonen en nog kunnen genieten van het leven. 

Laatst had ik een gesprek met een vrouw, wiens vader 83 jaar is en veel last heeft van zijn gewrichten. Hij is niet meer in staat om zelfstandig algemeen dagelijkse levensverrichtingen (ook wel ADL genoemd) uit te voeren en zit vaak heel de dag thuis op de bank. De vrouw is van mening dat haar vader niet hoeft te bewegen, omdat hij zijn hele leven al van alles moest. “Nu kan hij genieten van zijn vrije tijd en leuke dingen doen, zonder allerlei verplichtingen.” Maar is hij fysiek en mentaal nog wel in staat om leuke dingen te doen als hij dagelijks alleen maar op de bank zit en zijn ADL-handelingen niet zelfstandig kan verrichten? Als je langer zelfstandig wilt blijven, zal je daarvoor getraind moeten worden.

Ik weet het, bewegen kost tijd en het tekort aan tijd in de zorg kan ik niet oplossen. Maar ik kan wel mijn kennis over bewegen aan ouderen overdragen. Uit onderzoek blijkt dat regelmatige lichamelijke activiteiten de vitaliteit van ouderen kan stimuleren en het verouderingsproces kan vertragen. Tevens zorgt beweegstimulering voor een positieve invloed op participatie, zelfredzaamheid en kwaliteit van leven. Met name participatie en zelfredzaamheid zijn belangrijke factoren die nodig zijn om op oudere leeftijd nog activiteiten te ondernemen. 

En zeg nou zelf, wat is een half uurtje bewegen op een hele dag? In het werkveld probeer ik de technologie van nu te gebruiken om ouderen meer te laten bewegen. Hierbij maak ik gebruik van de Fitavie-app. Die app biedt een uitdagend programma, afgestemd op de specifieke behoeften van ouderen, die helpt om je lichamelijk en mentaal goed te voelen en een goede conditie op te bouwen. In 30 minuten per dag ervoor zorgen dat ouderen weer zelfstandig kunnen stofzuigen, koken of de afwas kunnen doen. Als consulent Sport en Bewegen maak ik er een sport van om ouderen meer te laten bewegen!

Alyssa Dijkstra, Consulent Sport en Bewegen bij Sport Zeeland