NAAM: Ronald van Slooten

GEBOREN: 28 april 1973 te Amersfoort

WOONPLAATS: Zonnemaire

GEZIN: Getrouwd met Sanna; dochter Pip (18 jaar); honden Naish en Moomba; poes Lola; geiten Parel, Dora en Bella

STUDIE: CIOS in Heerenveen en daarna de opleiding tot fysiotherapeut in Amsterdam

WERK: Directeur bij de Arbodienst Vitaal Ondernemen; samen met zijn vrouw runt hij B&B School 15

SPORTEN: Kiten, tennis en padel

VISIE: Blijf bewegen, blijf vitaal

Je bent geen echte Zeeuw toch?

“Nee, ik kom oorspronkelijk uit Amersfoort. En voel me inmiddels wel een echte Zeeuw. Ik kom uit een gezin met drie kinderen. Ik heb een oudere broer en zus. Het tennis kreeg ik al vroeg mee. Mijn ouders zijn fanatieke recreanten en vroeger waren we altijd wel op of rondom de banen van tennisvereniging Alta te vinden. Ik oefende veel in de tuin, tegen de garagemuur. Speelde ik hele toernooien in mijn hoofd. Zo won ik Wimbledon.”

Was het destijds alleen maar tennis wat de klok sloeg?

“Ik hockeyde en windsurfte ernaast. Toen al kon ik niet stilzitten. Ik ben een bezig mens. Tennissen in de zomer, hockeyen in de winter ging op jonge leeftijd nog super samen. Het surfen deed ik op het Veluwe­meer, Strand Horst of Strand Nulde. Ik doorliep met hockey alle selectieteams en ook in het tennis blonk ik uit. Met al het trainen doordeweeks erbij, moest ik op een gegeven moment een keuze maken tussen hockey en tennis. Het werd het laatste.”

Je zocht toen ook in je toekomstig werk al de sportiviteit en beweeglijkheid.

“Ja, ook in mijn studies koos ik inderdaad voor beweging. Ik wilde altijd iets met sport doen. Het is de rode draad in mijn leven. Dus het CIOS was een logische keuze. En ik koos de opleiding in Heerenveen vanwege het vak windsurfen. Na deze opleiding wilde ik graag verder studeren en fysiotherapie trok me enorm. Mensen helpen weer vitaal te worden. Destijds was het een goede keuze en paste het me. Tijdens deze opleiding heb ik kleinere schaatsploegen geholpen met fysiotherapie. Was ik op het middenterrein op de NK-afstanden in Thialf aanwezig. Toekomstige topschaatsers begeleiden. Niet als publiek, maar als behandelaar in het midden van de baan. Een magische ervaring!”

Hoe raakte je in Zeeland verzeild?

“We wilden een andere leefomgeving. Ik wilde ruimer, vrijer en dichterbij het water wonen. Mijn ouders hebben en vakantiehuisje in Vrouwenpolder, dus ik kende de provincie Zeeland al. We zijn gaan zoeken en stuitte op deze oude school in Zonnemaire. Dat is nu zo’n twaalf jaar geleden. Het is een voormalig schoolpand. We hebben in de vroegere schoollokalen twee suites gerealiseerd die we verhuren. Het is fantastisch om mensen te ontvangen en na een paar dagen ontspannen te zien vertrekken. Mentaal welzijn heeft natuurlijk alles te maken met vitaliteit.”

Je meldde je direct aan bij LTC Zierikzee.

“Ik wilde actief blijven en dat kon het beste op de grootste tennisvereniging. Daar heb ik veel mensen leren kennen. Ik ging lesgeven voor tenniscoach Theo Gorssen. Na een tijdje vertelde Theo mij dat hij ging stoppen en of ik zijn tennisschool wilde overnemen. Dat zag ik als nieuwe kans. Active Tennis heb ik tien jaar gedraaid. In 2018 heeft Johnny Quaak mijn tennisschool overgenomen. Het was tijd voor een volgende droom.”

Je ging voor een nieuw avontuur op Aruba.

“Dat zit zo. Vrienden van mij emigreerden naar Aruba, zodoende bezocht ik het eiland vaak en ben ik in aanraking gekomen met beachtennis. Ik was direct fan van het spelletje. En ik was er best handig in. Vervolgens werd ik zomaar Nederlands kampioen. De vier jaren daarna lukte het me weer. Bizar! EK’s en WK’s volgden. Ik reisde de hele wereld over van Israël tot Moskou en van Aruba tot Cyprus. Een waanzinnige ervaring. In deze periode heb ik beachtennis in Nederland beter op de kaart geprobeerd te zetten. Ik organiseerde de Aruba Beachtennistour gedurende 10 jaar op verschillende stranden in Nederland. En het Arubaans Verkeersbureau was de grootste sponsor. In de tijden dat ik nog veel toernooien speelde, bezocht ik het eiland regelmatig. Zo ontstond de wens om er zelf ooit te wonen.”

Maar hoe ben je nu op Aruba terechtgekomen?

“Er ontstond op een gegeven moment een bijzondere kans. Twee Amerikaanse gasten die bij ons logeerden zochten voor één jaar woonruimte, omdat ze een huis wilden gaan bouwen in Schuddebeurs. Het is nu of nooit zei ik tegen mijn vrouw Sanna. We konden ons eigen huis lang verhuren, de B&B werd draaiende gehouden door mijn schoonmoeder die ernaast woont. Een kans uit duizenden. Dochter Pip mee en gaan! We hebben dat jaar mooie momenten gekend. Erg genoten. Vrienden gemaakt. Voetjes in het zand. Maar we hadden ook de afspraak gemaakt, als een van ons drieën het niet meer leuk zou vinden na een jaar, keren we terug. Pip zat in vwo 3 toen. We zijn met hond en al weer teruggekomen en kijken terug op een prachtig jaar dat we nooit zullen vergeten. Echt een groot stuk qualitytime met mijn gezin.”

Nu is Pip voor studie uitgevlogen naar Amerika en zit jij weer in thuis in Zonnemaire.

“Als vader moet ik enorm wennen aan een dochter ver weg. We hebben haar naar Santa Barbara gebracht deze zomer. Ook weer een prachtige herinnering voor ons gezin. Pip maakt haar dromen waar. Heel dankbaar zijn we dat we haar dit kunnen meegeven in het leven. Na Aruba ben ik weer in Zeeland gaan werken. Ik zocht een combinatie van commercieel en uitvoerend werk. Dat ondernemen zit in de familie, mijn ouders en schoonouders (met drukkerij) doen niet anders. Broer, zus en vrienden hebben allemaal eigen bedrijven. In Zeeland raakte ik tijdens een tennis­clinic in gesprek met iemand van Regiopooortwachters uit Zierikzee. Ik dronk het bekende kopje koffie. En nu ben ik in loondienst bij Vitaal Ondernemen. We zorgen dat werknemers op een snelle en duurzame manier terugkeren op de werkvloer.”

Wat doe je precies?

“Mensen laten reïntegreren op de werkvloer. Elk mens, elk verzuim is anders. Samen met de bedrijfsarts leggen we het probleem bloot. Ik leg mijn vinger op de zere plek. Mijn werk bestaat uit veel praten met werknemers. Over hun mentale en fysieke gesteldheid. Ik ben een mensen-mens, dus luister en help graag. Dat mensen niet lekker in hun vel zitten kan vele oorzaken hebben. Ik kan best confronterend zijn en werknemers direct een spiegel voorhouden. Bij anderen vlieg ik het wat voorzichtiger aan. Je probeert mensen inzicht te geven in hun eigen denken en doen. Je gaat op je gevoel af en probeert mensen mee te geven wat ze wél kunnen. Ze prikkelen. In plaats van dat ze in negativiteit blijven hangen en enkel zien wat niet kan. Ik ben inmiddels naast casemanager ook directeur. Het is heel uitdagend om naast in het werkveld te werken en mensen te helpen, je ook bezig te houden met andere zaken. De afwisseling doet me goed en houdt mij vitaal.”

Kun je je werk goed loslaten?

“Het is een drukke baan waarbij veel komt kijken. Het geeft stress. Sommige verhalen van cliënten zijn herkenbaar. Soms ga je maar door en door. Ik neem gelukkig de verhalen niet mee naar huis. Kan het werk loslaten. Sporten en bewegen helpen daar goed bij. Wanneer ik op de tennisbaan of surfplank sta, denk ik alleen maar aan de volgende bal of golf. Zet mij op een tennisbaan en ik ben mijn sores vergeten. Kitesurfen is ook echt mijn passie. Bij weeralarm Code Geel begint het te kriebelen. Altijd Windfinder checken. De app met mede-kitesurfers in de gaten houden. Gaan we?”

Heb je ideale kitesurfdagen- of momenten gehad?

“Zeker. Soms komt alles perfect samen. Het getij, de windkracht- en richting, de locatie en de golven. Vanwege de veiligheid altijd samen met andere kitesurfers. Ik ben inmiddels een ervaren surfer dus weet nu ongeveer wel wat er gebeurt als je zo’n zestien meter de lucht in springt en weer moet landen op het water. Dat is niet zonder gevaar, maar geeft nog steeds een kick.”

Waar draait het om in het leven volgens jou?

“Pfoe. Filosofische vraag. Niet alleen om de kick, maar wel in het blijven zoeken naar uitdagingen in het leven. In het zo leuk mogelijk voor jezelf maken. Blijven filosoferen wat het leven nog leuker maakt. Reizen in combinatie met werk bijvoorbeeld. Sommige mensen zeggen dan tegen mij: je bent nooit tevreden. Dat is het niet. Ik vind het prettig om altijd te brainstormen hoe het anders kan. Sanna en ik hebben in ons hoofd al op vele locaties gewoond en gewerkt. Praktisch gezien kan dat gewoon niet, maar de ideeën of wensen alleen al, maken ons blij. Onze ambitie is om nog eens iets in het toerisme te gaan doen. Nu zit ik bijna drie jaar bij Vitaal Ondernemen, maar geen idee wat ik over tien jaar aan het doen ben. Ik vind het leuk om mij op zoveel mogelijk levels te begeven. Zowel zakelijk als privé, al ben ik meer van met de voetjes in het zand dan van de galakostuums.”